dinsdag 14 april 2020

Ochtendverwarring


Vanmorgen vroeg bij het wakker worden stelde ik me de verwarring voor in de hoofden van miljarden andere aardbewoners, van Zuid-Afrika tot Kamtsjatka tot New York, over hoe deze gloednieuwe pandemische dag eruit zou gaan zien, en dat schonk me een groot gevoel van verbroedering. De coronacrisis duurt nu al zo lang dat ik verschillende soorten stiltes begin te onderscheiden. Alles bloeit op, het is alsof dat ene onaangepaste lawaaiige gezin eindelijk uit de straat is vertrokken. Ik denk erover een brief te gaan schrijven aan de Verenigde Naties waarin ik ze voorstel om voortaan wereldwijd ieder jaar een driewekelijkse lockdown in te voeren, ook als er helemaal nergens een virus te bekennen is. Iedereen blijft gedurende drie weken verplicht thuis, denkt na over de oneindigheid van het heelal of leert eindelijk een fietsband plakken, en ondertussen daalt het stof van onze bedrijvigheid, samen met de criminaliteitscijfers en het besef dat de wereld aan onze overdreven vlijt ten onder gaat. Wedden dat binnen een paar jaar iedereen die drie weken te kort zal vinden en ze vrijwillig gaat uitbreiden?

August Tholen