donderdag 23 augustus 2012

Wie houdt er van lever?



Op 12 september mogen we naar de stembus. Dat wordt weer ouderwets kiezen tussen linke soep en rechtse ballen. 
Ik vul de stemwijzer op het internet in, een beetje tegen beter weten in, want in de politiek komen steevast mijn ergste dromen uit. De Nederlander leeft als een grootkapitalist en stemt als een verongelijkte arbeider.
Een van de vragen die er aan bod komen gaat over de bevoegdheden van de koningin. Net als de meeste Nederlanders ben ik koningsgezind noch republikeins. We houden het koningshuis aan omdat we er geen last van hebben. Dat is een goed Nederlands gebruik. Op dezelfde wijze houden we hier het homohuwelijk, een populatie wilde zwijnen en de kunsten in stand. Maar voor al die gebruiken geldt wel: één misstap en het volk krijst dat ze moeten verdwijnen. Je past dus beter op je tellen wanneer je homo bent, kunstenaar of zwijn. 
Of de koningin dus, die die ondankbare positie – die waarin je slechts getolereerd wordt – deelt met de eerste de beste asielzoeker. Zelf groeide ik op in het tolerante Nederland van de jaren '70 en '80. Tegenwoordig lijkt men het erover eens te zijn dat die tolerantie op een leugen berustte, een sprookje dat alleen kon gedijen bij een rabiate onderdrukking van andere, rechtse geluiden. Het was de afspraak om die andere geluiden te smoren die maakte dat types als Janmaat tot nationale pispaal konden worden gemaakt. Ik moet zeggen: ik heb dat stilzwijgend cordon sanitaire van wat later de linkse kerk is gaan heten als heel plezierig ervaren. Als er dan toch een groep mensen het voor het zeggen moet hebben dan maar liever de hufterige toleranten dan de intolerante hufters. Ik zie minderheden nog altijd liever vertroeteld worden dan in elkaar geslagen.
Hoe dan ook, naar dat tijdperk van gespeelde tolerantie valt niet terug te keren, beweren bepaalde lieden, omdat ze gespeeld was. Maar is beschaving niet altijd gespeeld, net zoals met mes en vork eten eigenlijk tegen onze natuur ingaat? Pim Fortuyn, zo zeggen die lieden, maakte een eind aan dat spel, die leugen van de tolerantie. Of misschien had de leugen gewoon zijn langste tijd gehad. Aan alle beschaving komt tenslotte een eind.
Ondertussen leven we in een land waarin vluchtelingen weliswaar worden opgevangen maar alleen mits ze niet meer dan wat kastruimte in beslag nemen en zich vooral niet roeren. Het milieu zal hier pas echt een kwestie worden als door het gebrek aan zuurstof in de lucht onze auto's slechter gaan presteren, en ons idee van naastenliefde is dat je voor een euro een postcodelot koopt waarbij in het onverdraaglijke geval dat we met dat lot geen miljoen winnen die euro in godsnaam dan maar gebruikt mag worden om er honger en kindersterfte mee te bestrijden. 
Misschien is het weer eens tijd om te spelen dat we een beschaafd volk zijn. Wie speelt er mee? Is het denkbaar dat 12 september 2012 de geschiedenis ingaat als de dag dat de beschaving en de naastenliefde zegevierden, de dag dat we eensgezind met mes en vork aten? 

Over de kleur die het nieuwe kabinet zal gaan krijgen wordt intussen druk gespeculeerd. 
Cyaankleurig? Lila? Oranje? Blanje? Bleu? 
Als we op de peilingen afgaan staat ons hoe dan ook een veelkleurige coalitie te wachten. Door veelvuldig gebruik van mijn verfdoos weet ik dat als je teveel kleuren in gelijke delen mengt, je een een vies bruin overhoudt, een ongezonde leverkleur. 
En wie houdt er van lever?